Czy warto uczyć się włoskiego?

Wbrew powszechnemu mniemaniu język włoski nie jest prosty. Mylą się ci którzy uważają, że podobieństwo do hiszpańskiego – jednego z najprostszych języków świata czyni włoski łatwym i przyjemnym. W rzeczywistości jest wręcz przeciwnie. Język ten zawiera wiele pułapek i zakrętów, na które niechybnie wpadnie każdy, kto nie przykłada się do nauki.

We włoskim – podobnie jak w polskim – występują problematyczne czasowniki zwrotne. Poza tym wiele wyrazów ma tendencję do łączenia się ze swoimi sąsiadami w celu uproszczenia wymowy (wszystkie włoskie słowa zakończone są na samogłoskę). Kolejną sprawą przyprawiającą studentów włoskiego o rwanie włosów z głowy są rodzajniki, które dzielą się na określone i nieokreślone, a ich użycie zależy od rzeczy na które my, użytkownicy języka polskiego instynktownie nie zwracamy uwagi.
Mimo tego nauka języka włoskiego może być przyjemna. Jest on bardzo miły dla ucha i melodyjny. Podczas nauki nie da się przeoczyć faktu, że jest on wyjątkowo śpiewny i przyjemny w wymowie, mówi się nim szybko i płynnie. Warto również wspomnieć, że użycie języka włoskiego przez wykwalifikowanego Polaka jest bliskie ideału z racji podobieństw dźwięków w naszych językach. Jako Polacy nie mamy trudności w wymowie włoskich głosek, ponieważ nasz aparat mowy przystosowany jest do wydawania odgłosów obecnych we włoskim. Przykładami jest nasze polskie 'sz’, 'ni’ czy 'czi’, które stanowią podstawę piramidy dźwięków włoskich.

Pomocna w nauce włoskiego może być znajomość języków romańskich – hiszpańskiego, francuskiego, łaciny a nawet angielskiego! Mimo wielu pozornych różnic język ten może wybawić nas w trudnych sytuacjach. Przykładem może być np. włoski wyraz familiare – angielski familiar, diretto – direct itd. Jest to niezmiernie pomocne z racji powszechnej znajomości języka angielskiego u osób, które zaczynają swą przygodę z włoskim.
Czynnikami, które mogą odstraszać potencjalnego ucznia jest to, iż w akcentowaniu we włoskim 'jedyną zasadą jest to, że nie ma zasad”. Osobom pozbawionym czujnego ucha trudno jest wyłapać akcenty, które padają w wyrazach na chybił trafił, nie dając się umieścić w sztywnych regułach i tabelach. Dodatkową trudnością pozostaje niezmiennie fakt, iż wersje języka uczone w szkołach diametralnie różnią się od języka jakim rzeczywiście posługuje się naród Italii, ponieważ nie ma jednego języka włoskiego. Włochy od wieków są krajem wyjątkowo podzielonym i niezunifikowanym, czego echa docierają do nas dziś wraz z brzmieniem wyrazów w poszczególnych dialektach. Co więcej, każdy napotkany przez nas Włoch będzie zarzekał się iż jego dialekt jest jedynym właściwym dialektem, a wszystkie inne wersje danego wyrazu są błędne. Przez to słuchowcom podróżującym po Italii trudno będzie się odnaleźć w meandrach różnych dźwięków i znaczeń.

Mimo tego możliwość dogłębnego poznawania włoskiej kultury (a tym samym początków kultury europejskiej) jest niepodważalnym przywilejem osób mówiących po włosku. Otwartość rodzimych Włochów, piękne krajobrazy i cudowna kuchnia są wisienką na torcie dla tych, którzy podjęli się nauki języka Dantego.